اثربخشی درمان شناختی–رفتاری گروهی بر بهبود کیفیت زندگی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان پسر مقطع راهنمایی مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی منتشر

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی درمان شناختی– رفتاری گروهی بر بهبود کیفیت زندگی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی منتشر می باشد. آزمودنی ها از طریق نمونه گیری تصادفی ساده از 810 نفر دانش آموز پسر مقطع راهنمایی پس از انجام آزمون اختلال اضطراب اجتماعی لایبویتز و کسب نمره ی لازم، طی مصاحبه ی بالینی بر اساس dsm-iv-tr و احراز ملاک های ورود به پژوهش، در دو گروه زمایش و گروه کنترل (هر گروه 20 نفر) گمارش شدند، و پرسشنامه ی کیفیت زندگی 36-sf قبل از شروع و پس از پایان دوره ی درمان تکمیل نمودند. همچنین معدل نمره­های دانش آموزان در سال تحصیلی قبلی به عنوان شاخص عملکرد تحصیلی در مرحله ی قبل از درمان و معدل نمره­های آن­ها در نیم سال اول سال تحصیلی به عنوان شاخص عملکرد تحصیلی در مرحله ی بعد از درمان مورد استفاده قرار گرفت. داده های جمع آوری شده با استفاده از تحلیل واریانس چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که درمان شناختی–رفتاری گروهی در کاهش علایم اختلال اضطراب اجتماعی منتشر، بهبود کیفیت زندگی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان به طور معناداری مؤثر است. با توجه به نتایج مطالعه حاضر می توان به درمانگران بویژه مشاوران مدارس پیشنهاد کرد که از درمان شناختی– رفتاری گروهی به عنوان درمان مکمل یا اصلی جهت کاهش و درمان اضطراب اجتماعی دانش آموزان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی منتشر استفاده نمایند.